რეი ბრედბერი – 451º ფარენჰაიტით

ხშირად ასახელებენ წიგნებს და მეკითხებიან წაკითხული მაქვს თუ არა. რაც არ ვიცი, იმაზე დამრიგებლური სახით მეუბნებიან, რომ ეს წიგნი აუცილებლად უნდა წავიკითხო. მე კიდევ ეს “უნდა” წასაკითხი მაშინვე რიგის ბოლოს გადამაქვს. ამ მიზეზით მიჩქმალული მიდევს უკვე წელიწადია რეი ბრედბერის “451º ფარენჰაიტით”, წიგნი, რომელიც წიგნებს ეხება და “უნდა” წასაკითხი წიგნების სერიაში გამოიცა.

მოქმედება არარეალურ ქალაქში ხდება, სადაც მეხანძრეებს ერთი ფუნქცია აქვთ – გააჩაღონ ცეცხლი და გაანადგურონ წიგნები. წიგნებს მათი მფლობელებიც ეწირებიან. სხვა სამყაროა და ადამიანებიც სხვანაირები არიან, ემოციაგამოცლილები, რობოტულები.

“ჩვენს საუკუნეში ყველაფერი გაუფასურდა. ადამიანსა და ქაღალდის ხელსახოცს ერთი ფასი აქვს. შეგიძლია ცხვირი მოიწმინდო ადამიანით, დაჭმუნჭო, გადააგდო, მერე მეორეს წასწვდე, თითზე შემოიხვიო, ნესტოები გამოიწმინდო და გადააგდო”.

დაახლოებით ამ თემაზე უკვე იმდენი ფილმი გადაიღეს, ბევრიც დაიწერა, ამიტომ 2014 წლის გადასახედიდან 1985 წელს დაწერილი ეს წიგნი სიუჟეტის ორიგინალურობით ნამდვილად არ გამოირჩევა. არც მაინცადამაინც განსაკუთრებული წერის სტილი აქვს. ფანტასტიკის ჟანრის მოყვარული არ ვარ, მაგრამ წამიკითხავს რამდენიმე ნაწარმოები, რომელიც უფრო დამაჯერებლად, არაზღაპრულად იკითხება.

საერთოდ მგონია, რომ გასულ საუკუნეში XXI საუკუნის ეშინოდათ და ელოდნენ რაღაც ცვლილებას, რაც ამ ორი საუკუნის ადამიანს მნიშვნელოვნად განასხვავებდა. ოღონდ ეს ცვლილება იქნებოდა უარყოფითი, რაც მეცნიერებების და შესაბამისად, ტექნიკის განვითარებას უნდა მოჰყოლოდა.

ამ ნაწარმოებშიც ადამიანი წიგნს იმიტომ დაშორდა, რომ დრო აჩქარდა, ტექნიკა განვითარდა და მათ ეზარებოდათ კითხვისთვის დიდი დროის დათმობა.

“თქვენ წიგნები კი არა, ის გაკლიათ, რაც ოდესღაც ეწერა მათში… წიგნები მხოლოდ ერთი საცავი იყო, სადაც იმას ვინახავდით, რისი დავიწყებაც გვეშინოდა” , – ეუბნება ფაბერი მონტეგს და აღნიშნავს, რომ მთავარი ფურცლები კი არაა, არამედ ის ინფორმაცია, რაც იქ წერია და მთავარია, ეს ინფორმაცია იყოს გადაცემული, ამას რა ხერხით მოახერხებ, მნიშვნელობა არ აქვს.

სინამდვილეში ამ საკუნეშიც ჩვენ ადამიანებად დავრჩით, წიგნებსაც ვკითხულობთ და თან ბათუმის ერთერთი მაღაზიის მსგავსად ვანადგურებთ კიდეც.