ლორან გოდე – “სკორტების მზე”

Laurent Gaude – “Le Soleil des Scorta’

პესიმისტურ განწყობაზე დამაყენა ამ წიგნმა, ის ანდაზა გამახსენდა, ობლის კვერი რომ ცხვა და ვეღარ გამოცხვა. კიდევ ის, წინაპრების ცოდვებს თაობები რომ იხდიან.

სკორტები ყაჩაღების შთამომავლები არიან და რამდენიმე თაობა საკუთარი შრომით ცდილობს სოციალური სტატუსის ამაღლებას, მაგრამ თითქოს ჩაკეტილ წრეში ტრიალებენ. სოფლიდანაც არ მიდიან, რაღაც აკავებთ იქ და ეს კიდევ უფრო უზღუდავთ პროგრესის საშუალებას. თუმცა ბოლოს ანა სასაწავლებლად მიდის და ჩემი აზრით, სწორედ ეს მიანიშნებს იმაზე, რომ ცოდვის გამოსყიდვა დამთავრდა და პროგრესი შესაძლებელია.

ამ წიგნით ნამდვილად არ გადავრეულვარ, უბრალოდ ძალიან ნაცნობი სიტუაციაა. როგორ ცდილობენ ადამიანები რაღაცის შექმნას. ჩემ გარშემო ძირითადად ასეთი ხალხი ტრიალებს, შრომით და დიდი წვალებით რომ ცდილობენ წარმატების მიღწევას. ხო, წარმატებაც პირობითი და ძალიან ინდივიდუალური.

მერე იმაზე ვფიქრობდი, ნეტა ადამიანს საერთოდ რა უნდა  – მეთქი. ერთს მიაღწევ, მაშინვე მეორე გინდა და ასე დაუსრულებლად. საბოლოო ჯამში კონკრეტული არაფერი, უბრალოდ მიზანი გგჭირდება, რომ მოტივაცია გაგიჩნდეს და რაღაცისთვის იბრძოლო.

ელიამაც ასე ქნა, სიმწრით აშენებული სათამბაქოე დაწვა, რომ შემდეგ თავიდან აეშენებინა. ამ დღეებში უცნაური აზრები მაწუხებს. ადამიანებს ვაკვირდები, როგორ და რისთვის მოქმედებენ და ჩვენი ცხოვრება ცოტა არ იყოს, უაზროდ მეჩვენება.

გოდეს ბრალია თუ საახალწლო შევებულება მინდა, არ ვიცი.